بیوگرافی محمد آب چر بوکس زاهدان
بیوگرافی محمد آب چر بوکس زاهدان
بیوگرافی محمد آب چر بوکس زاهدان
-
نام : محمد اب چر
-
نام مستعار ک بنجامین
-
نام پدر : عبدالعزیز
-
تاریخ تولد : 15 / 2 / 76
-
تعداد خواهر :3
-
تعداد برادر : 4
-
شغل : حسابدار
-
نام مربی : محمود نهتانی
-
رشته ورزشی : بوکس آماتور
-
قد : 165
-
وزن: 70 کیلوگرم
-
سن : 24
-
محل زندگی : زاهدان
افتخارات محمد اب چر
قهرمان استان سال 1400 / ( 24 / 4 / 1402 ) شهرستان زاهدان با مربیگری هدایت الله شه بخش / سومی کشور 20 / 11 / 1401 ( به دلیل مصدومیت از ناحیه گوش سمت چپ از راه یابی به مرحله فینال جا ماند و مقام سوم کشوری را کسب کرد )
بخشی از زندگینامه :
سال ۱۳۷۶/۰۲/۱۵ در زاهدان ب دنیا اومد از ۱۵ سالگی علاقه خاصی به بوکس داشت و تا ۱۸ سالگی بوکس رو در یکی از زمین فوتبال های حاشیه زاهدان به مربیگری حمید آپاچی دنبال کرد و ۱۸ سالگی عازم ب خدمت سربازی شد و از ۲۱ سالگی پا به بوکس حرفه ای گذاشت در مجموعه هفده شهریور آکادمی بوکس دانیال شه بخش به مربیگری هدایت شه بخش اولین مدال استانی در سال ۱۴۰۰ قهرمان استان شد و با مربیگری محمود نهتانی در سال ۱۴۰۱ تونست سوم کشور بشه در حال حاظر در کنار بوکس در یه مجموعه صنعت چوب و ام دی اف در زاهدان مشغول ب کار است
-
شماره تماس:09028707513
قسمتی از مبارزه محمد آب چر
مرتبط
پیشنهاد ویژه کلیک کنید
تاریخچهٔ بوکس در ایران
در متون ادبی پارسی، از مشت زنی یاد شده‌است [برای مثال گلستان سعدی]؛ حال این که آن مشت زنی به چه مقدار به ورزش بوکس امروزی شبیه بوده‌است نیاز به بررسی دارد. معروف است که هوارد باسکرویل از آمریکا که به عنوان مدرس کالج آمریکایی (مدرسه مموریال) در تبریز منصوب شده بود، نخستین کسی است که ورزش بوکس را به ایران آورد. او بعدها با مشروطه‌خواهان ایران همراه شد و در جریان جنبش مشروطه و تلاش برای شکستن محاصرهٔ تبریز در این شهر به همراه جمعی از مشروطه طلبان جان خود را برای دفاع از مشروطه و مردم ستمدیده ان دیار نثار ایران و ایرانیان نمود… شایان ذکر است در دوره‌ای که نفت در ایران کشف شد و مهندسین و کارگران اروپایی وارد ایران شدندو با مسابقه برگزار کردن بوکس باعث آشنایی بیشتر مردم با این ورزش شدند سال‌هایی که صنعت سینمای ایران ترقی کرد جوانان روی پرده سینما این ورزش را دیده و با خود تمرین می‌کردند چند نفری هم که در آن سال‌ها برای تحصیل به خارج رفته بودند با این ورزش آشنا شدند. در سال ۱۳۱۴ یک مهندس اهل چک اسلواکی موسوم به فایت که مأمور ایران در کمپانی اشکودا در تهران شده بود وارد ایران شد. فایت یکی از قهرمانان معروف سنگین‌وزن اروپا بود و یک بار هم ماکس شملینگ آلمانی را مغلوب کرده بود. چند نفر از علاقه‌مندان در آن دوران نزد او مشغول به تمرین شدند که آقایان ناطقی (محصل مدرسه نظام) و استوار زنگنه پور از جمله این افراد بودند.
در همین سال‌ها در بعضی از شهرهای ایران جوانان به این ورزش آشنا شدند برای مثال در مشهد منوچهر مهران و حسین بنایی و چند نفر دیگر نزد یک نفر آلمانی مهندس برق به تمرین این فن مشغول بودند. از سال ۱۳۱۸ که به دستور رضا شاه مسابقات قهرمانی کشور رشته‌های مختلف ورزشی شروع شد تا سال ۱۳۲۴ این ورزش جزء برنامه نبود. علت اصلی نبودن وسائل و مربی و نبودن مقررات لازم بود. بالاخره در سال ۱۳۲۳ این ورزش مورد توجه اداره تربیت بدنی واقع شد و برای اولین دفعه به‌طور رسمی جزء برنامه مدارس و دانشکده‌ها شد. این مسابقه با وسائل و قضاوت آمریکایی‌ها و «محمد پور» و «عبدالله نادری» انجام شد. در سال ۱۳۲۴ برای اولین بار با کمک اولیای ارتش آمریکایی مقیم ایران و با واگذاری مقدار کافی وسائل و قضاوت و لوازم مورد احتیاج مسابقه دستجات آزاد انجام شد. در المپیک ۱۹۴۸ لندن که ایران برای نخستین بار در المپیک شرکت داشت. بوکسورها نیز به مسابقات اعزام شدند که به موفقیتی دست نیافتند. بوکس در ایران پس از فعالیتی ۳۴ ساله با پیروزی انقلاب تعطیل شد. البته هیچ قانون یا فرمان رسمی یا فتوای مذهبی مشخصی مطرح نشد. این رشته در سال ۱۳۶۸ دوباره راه‌اندازی شد و احمد ناطق نوری که چندین سال نمایندگی مجلس را بر عهده داشت، ریاست فدراسیون آن را بر عهده گرفت؛ اما همچنان مورد بی‌توجهی مسئولان حکومت قرار داشته‌است، به‌طوری‌که تنها پخش مستقیم تلویزیونی این رشته به دیدار فینال وزن ۹۱- کیلو بازی‌های آسیایی دوحه بین علی مظاهری و حریف سوریه‌ای بازمی‌گردد. به گفتهٔ احمد ناطق نوری که تا سال (۱۳۹۵) ریاست فدراسیون را بر عهده داشت مقامات عالی جمهوری اسلامی از جمله سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی و حسین‌علی منتظری قائم مقام سابق رهبری با این رشته مخالف بوده‌اند هرچند دستوری مبنی بر ممنوعیت آن نداده‌اند: «ایشان خامنه‌ای یکی دو بار از اینکه بنده در بوکس هستم گلایه کردند و به اخوی ما [گفتند] که این احمد آقای شما چرا رفته بوکس را گرفته‌است. من به ایشان -اخوی‌مان- گفتم به ایشان بگویند اگر حرام است من دیگر انجام نمی‌دهم. یک بار هم در یک جمع عمومی گفتند من نمی‌دانم این آقای ناطق مجوز فدراسیون بوکس را از کجا گرفت. چون ممنوع نشده بود که مجوزش را بگیرم. یک عده بی‌خودی ۱۰ سال تعطیلش کرده بودند. آقای منتظری گفته بود: «این چه ورزشی است؟ وحشی‌گری است. ببندیدش.» یک عده آمدند بستند. فتوا هم نداده بود. در یک جمعی گفته بود.»[۲] وی دربارهٔ تفکیک ورزشکاران ورزش حرفه ای و نیمه حرفه ای گفت: قاعدتاً کسانی که در ورزش حرفه ای شرکت می‌کنند که دوران آماتور را پشت سر گذاشته باشند. دوستانی هستند که سال‌ها قهرمان بودند و الان در بخش حرفه ای نیز فعالیت می‌کنند می‌توانند از این ظرفیت استفاده نمایند.